Het schrijven van mijn tweede boek is zo anders verlopen dan dat van mijn eerste. Nu geen tranen, geen zware stenen op mijn maag en geen eeuwenoude, weggestopte emoties die van heel ver, vanuit een diep dal moesten komen. Die zitten allemaal in ‘Het verbogen meisje ‘.

Mijn nieuwe boek gaat over nu. Over de zichtbare vrouw die ik vandaag de dag ben. Over het heden en de toekomst. Dat je op eigen benen kunt en moet staan, over het volwassen leven als pleegkind met alle demonen die je onderweg tegenkomt en vaak te maken hebben met afwijzing. Ook dit boek is confronterend maar ik ben sterk genoeg om mezelf in de spiegel aan te kijken en ik durf mijn demonen, die op mijn pad komen recht in de ogen te kijken en de strijd met hen aan te gaan.
Hoe zit dat bij andere pleegkinderen? Doen zij dat ook? Lees het in dit boek.

In mijn vorige boek voelde ik me vooral een dichter, de eeuwige romanticus. Tijdens het schrijfproces toen, kwam de poëet in mij naar boven. Nu is dat anders. Het voelt alsof ik van een dichter een schrijver ben geworden. En heel bijzonder. Die poëet knaagt niet en neemt geen bezit van me. Ik wil een serieuze schrijver zijn en laat met ‘De zichtbare vrouw ‘een andere kant van me zelf zien. Die van ‘de schrijver’.

Dronk ik bij het schrijven van mijn eerste boek nog het ene glas rode wijn na het andere – diep bordeauxrood met een zachte smaak. Liefdevol, diep en stram. En ook geen druppel witte wijn overigens, waar Citrus en de ronde smaak van rijpe perzik voor een frisse nasmaak zorgde, waarbij mijn mondhoeken omhoog gingen – nu heb ik geen alcohol nodig gehad om bij mijn gevoel te komen. Dit boek doet ook meer een beroep op mijn ratio en verstand.
Daarnaast zal het ook geholpen hebben dat ik bezig ben met een opleiding Counseling/Toegepaste psychologie. Ik moest wel nuchter blijven. Schrijven, een opleiding doen en dan ook nog eens werken, want mijn hypotheek moet betaald worden. Ik heb me weer over de kop gewerkt, maar wel op de gezonde koers. Geen alcohol maar thee. De ene keer milde kamillethee en de andere keer pittige gemberthee om wakker te blijven. Ook zorgde mijn sport voor een basis, voor energie en was het een timer om even te stoppen met schrijven en over te gaan in mijn sportritme. En natuurlijk gezond maar wel lekker eten en veel groene smoothies als boost, ook nog eens goed voor je huid.

Goed voor mezelf – mijn lichaam en geest – zorgen stond centraal tijdens dit schrijfproces. Het heeft me geholpen met focussen en alle ballen hoog houden.

Nu is het zo goed als klaar en kan ik straks mijn eigen boek nog eens een keer op mijn gemak lezen. En dan zeker wél met een lekker glaasje Verdejo erbij.