Op 14 november ontving Lily Monori van Dijken in Utrecht de prestigieuze Boerhaaveprijs voor haar werk in het Utrecht Medisch Centrum (UMC). Tegelijkertijd hiermee verscheen haar gedichtenbundel Diversiteit/Diversity met een stuk op 90 Engelstalige en Nederlandstalige gedichten van haar. Gisteren vond in het UMC een eerste bijeenkomst plaats van het Poëziecafé, een initiatief van de Medisch Studenten Faculteitsvereniging Utrecht (MSFU) en de Projectgroep Poëzie UMC Utrecht, die als motto heeft dat in iedereen een dichter schuilt. Het ligt in de bedoeling van deze bijeenkomst een maandelijks terugkerend evenement te maken. Voor deze eerste bijeenkomst was Lily Monori de gastdichter, wat een goede gelegenheid was om haar gedichtenbundel onder de aandacht te brengen. Met succes want na afloop van de bijeenkomst werden de laatste dichtbundel van de eerste druk afgenomen. De tweede druk van Diversiteit/Diversity is inmiddels in de maak. De komende weken staan naar aanleiding van de bundel nog enkele interviews met haar gepland. Tevens heeft ze zich inmiddels ingeschreven De Grote Poëzieprijs. Deze prijs is sinds begin dit jaar de opvolger van de VSB Poëzieprijs en de prijzen van De Gedichtenwedstrijd, voorheen de Turing Gedichtenwedstrijd. Er zijn prijzen voor de beste bundel en het beste ingezonden gedicht. De wedstrijd staat open voor zowel professionele dichters als amateurdichters uit het hele Nederlandse taalgebied. Een van degenen die de ontwikkeling van Lily Monori op de voet volgt is de schrijver Aloysius Keller (1948), waarvan een paar jaar geleden de debuutroman Symfonie der dagelijkse dingen verscheen, waarin de liefde voor zijn geboorteland Indonesi, zijn bevindingen over posttraumatische stressstoornis en zijn betrokkenheid bij therapeutische schrijfprojecten de belangrijke thema’s zijn. Aloysius schreef naar aanleiding van het Poëziecafé: ‘Als frequent ziekenhuispatiënt en jarenlange mantelzorger krijg ik tijd om na te denken, maar het zijn juist de vele gedachten die verwarren. De gedichtenbundel Diversiteit/Diversity van Lily Monori van Dijken helpt door het direct taalgebruik mijn focus beter te vinden. De gedichten spreken aan en geven houvast. Bij sommige huiver ik, ervaar ik spanning of merk dat ze verwachting scheppen, maar steeds is er die onzichtbare aanwezigheid die in de verzen wordt opgeroepen. Een prachtige bundel, van een prachtige vrouw. Enkele gedichten hoop ik na verloop van tijd beter te kunnen begrijpen.’ Daar hoef ik verder niks aan toe te voegen. Wel wil ik iedereen laten delen in twee van mijn favoriete gedichten van Lily Monori.

Recensie geschreven door Frans van der Muijsenberg op muizenest