Van een verborgen meisje, naar een zichtbare vrouw. Het schrijven aan mijn tweede boek, waarin ik volwassen wordt, gaat weer alsof er een ballerina dansend over het ijs glijdt. Af en toe verliest ze haar balans en knettert keihard op het ijs. Maar dan krabbelt ze weer overeind en danst verder.
Als ik even afgeleid ben, spar ik met Hanny Schoonderwoerd, daarna kan ik weer door.

Hanny en haar man Leo zijn van Uitgeverij Klare taal. Bij Hanny voel ik een vellige sfeer, een positieve energie en rust. Ze is een vrouw met een hoop ervaring en begeleidt mensen bij het uitgeven van hun boek. Bij mijn vorige boek heeft zij de eindredactie gedaan en als er een soft cover boek van ‘Het verborgen meisje’ wordt besteld zorgt zij dat het wordt verstuurd.
Naast ondersteuning geeft ze ook schrijftrainingen. Zo’n drie jaar geleden heb ik me gelijk aangemeld voor die trainingen om sterker te worden in het schrijven van columns. Als je mij gevolgd hebt dan weet je hoe dat is afgelopen. Met publicaties in de Volkskrant, Het Parool en sindsdien ben ik ook vaste columnist voor de Nuk. Ik volg zoveel mogelijk trainingen bij Hanny. Van kampvuurverhalen vertellen, fietsen met schrijvers, die van schrijfwedstrijden, bloggen en schrijf je zelf naar een andere baan.  Zolang ik maar kan schrijven en me kan blijven ontwikkelen. Ze heeft me laten stijgen. Ik kreeg vleugels en ben gaan vliegen en ik vlieg nog steeds. Zoveel zelfvertrouwen heb ik ervan gekregen. Zij heeft mij geleerd bergen te beklimmen en rotsen te trotseren met schrijven. Sommigen hebben een leermeester maar ik heb een leermeesteres!

Simone Lier die mij de vorige keer heeft begeleid is niet verdwenen hoor. Want voor mij is zij de pot met goud, die je vindt als je de regenboog hebt bewandeld. Ze heeft me alle kleuren laten zien en alle hokjes hebben we samen afgevinkt om het geweldige eindresultaat van mijn eerste boek te behalen. Nu staat ze aan de zijlijn van mijn nieuwe regenboog en kijkt ze mee en moedigt me aan.
Ik heb met haar overlegd wat beter is voor het tweede boek en we hebben besloten dat voor dit boek de begeleiding van Hanny beter past en mij verder helpt. En wellicht komt er een moment dat Simone wel mee gaat in het proces. Daarom kijkt ze mee en is ze niet uit beeld. Daarvoor is ze mijn veel te dierbaar.

Er is dus een wisseling van de ‘schrijf’wacht. Omdat het goed is voor mijn boek. Een andere blik is vernieuwend. En ook uitdagend, want dat vergt weer een andere samenwerking. Maar goed, ik neem jullie de komende maanden mee op weg naar mijn tweede boek en geef vast een inkijkje in mijn volwassen leven als pleegkind.