Uithuisplaatsing schadelijk? Helend juist!
Van rood naar #groenlicht!

Deze week las ik het weer, in een artikel. Dat uithuisplaatsing schadelijk is voor kinderen. Deze stellingname triggert me. Logisch, want ik ben als kleuter óók uithuisgeplaatst. Omdat het niet anders kon. En in mijn geval was het juist helend in plaats van schadelijk.

Ik heb mogen ervaren hoe goed uithuisplaatsing kan zijn. Mijn thuissituatie was dusdanig onveilig, dat het niet anders kon.
Ik kwam in een compleet nieuwe omgeving. Dat was wennen. Natuurlijk kostte het me tijd om te aarden. Net als bij een scheiding of bij een verhuizing. Maar in mijn geval voelde het ook als een warm bad.

Schadelijk? Dat is het, als het, zoals in gevallen rond de toeslagenaffaire onterecht is. Daar hoef ik niet veel woorden aan vuil te maken. Een kind om de verkeerde redenen bij de ouders weghalen is kwalijk. En dan druk ik me nog zachtjes uit.
Schadelijk is het ook als een kind thuisblijft in een onveilige situatie. Of als het terechtkomt in een pleeggezin, waar het niet mee klikt. Niet alleen het kind, maar ook een pleegouder neemt zichzelf mee in de nieuwe situatie. Een kind voelt de energie en ruikt de angst van sommige pleegouders. Bang als deze kunnen zijn om het niet goed (genoeg) te doen. Soms kunnen zij niet omgaan met de wond van het kind. Het vraagt veel ruimte en volle overgave. Het hele gezin moet er achter staan om (tijdelijk) een pleegkind in huis te nemen. Het is zo verdrietig als het niet werkt. Vaak zelfs funest voor een kind. Nog meer onzekerheid, onthechting, een slechter zelfbeeld, alles op zichzelf betrekken. En zich gediscrimineerd voelen.

In dit geval gaat discriminatie niet om geaardheid, geloof, cultuur, of wel of niet gevaccineerd zijn. Een pleegkind kan zich gediscrimineerd voelen omdat er geen liefdevol gezin is waar het terecht kan. En dat komt te vaak voor. Er staan te veel kinderen om die reden bij pleegzorgorganisaties voor een rood stoplicht. Een probleem van deze tijd, het tekort aan pleeggezinnen. Aan het woord pleegkind hangt altijd iets verdrietigs. Het roept vragen op. Als het kind dan ook nog eens niet geplaatst kunt worden in een pleeggezin, valt het tussen wal en schip en voelt zich ongewenst.

Hoe krijgen we het stoplicht van rood op groen?
Door meer voorlichting over wat pleegzorg inhoudt, onder andere. Je hoeft niet gelijk ‘all the way’’ te gaan (al zou dat natuurlijk wel fantastisch zijn). Ook allerlei tussenvormen zijn mogelijk. Een maatje zijn, opvang tijdens weekends of vakanties. Alles wat een pleegkind zich geliefd laat voelen is mogelijk. Open je hart, overleg met pleegzorg Nederland of een pleegzorgorganisatie bij jou in de buurt. Laten we met elkaar het pleegkind #groenlicht geven en zorgen dat uithuisplaatsing het kind heelt in plaats van schaadt!

Deze column is gepubliceerd in Het Parool.