Na meer dan drieënhalf jaar is ze er eindelijk, mijn kind: Het verborgen meisje. Wat heb ik ernaar uitgekeken, en tegelijkertijd vind ik het o zo spannend. Het heeft me, als ik zo terugkijk, heel veel gebracht. Ik heb me zo ontwikkeld, niet alleen op schrijfgebied, maar ook op het persoonlijk vlak. Niet te filmen!
Wat je aandacht geeft groeit. Mijn zichtbaarheid voor de media helpt me erg in deze fase. Zoals het artikel in de LINDA en Libelle. Maar om die aandacht te kunnen geven, om die positieve energie te behouden, moest ik, toen ik kopje onder gedrukt werd in het water en bijna niet meer kon ademen, me naar boven worstelen. Ik moest letterlijk de ruimte krijgen.
Wat ik met passie deed – patiënten verwennen met een gezichtsbehandeling of een massage, extra aandacht en zorg geven – bleek niet meer gewenst door gebrek aan behoefte daaraan. Dat vertelde de organisatie mij. Ook al kreeg ik huilende patiënten aan de telefoon.
Ik wil niet meer steeds dezelfde rondjes blijven rijden op de rotonde. Ik wil me ontwikkelen. En niet elke keer blokkades opgeworpen krijgen.
Door het schrijven van mijn autobiografie kan ik letterlijk veel beter zien. Waar het eerst voelde alsof mijn bril tegen de zijkanten van mijn hoofd duwde en het mij inspanning kostte om te zien, waarbij de neusbrug zo oncomfortabel zat dat ik er last van kreeg. Die bril paste niet goed.
Door een nieuwe te kopen, opende ik mijn derde oog. Door niet steeds hetzelfde montuur te kopen en te kiezen voor een tijdloos, groot montuur dat past bij mijn gezicht en bij mijn kapsel ligt opeens de wereld aan mijn voeten.
De mist is opgeheven, de bril drukt niet meer op mijn neusbrug. Er komen zelfs geen dampkringen op de glazen. Ik voel hem niet meer zitten en durf nu voor elke gelegenheid een andere bril te dragen. De oude brillen laat ik achter mij. Net als de inzichten die ze me destijds gaven voor mijn carrière.
Ik richt me op het positieve, ben ondernemer en beheer zelf mijn boek. Vanaf de eerste zaadje dat geplant is heb ik alles zelf gedaan. Natuurlijk heb ik hulp gehad tijdens de zwangerschap, een boek schrijf je nooit alleen. Het is nu volbracht en mijn kind is geboren: Het verborgen meisje!
0 reacties