Wie kent niet het begrip hangjongeren? Op Utrecht Centraal hebben we hangende handhavers. Die efficiënt werken in een nieuw jasje steken.

Wekelijks ben ik op het station en als ik te vroeg ben dan observeer ik de hanghavers en stel me voor wat ze zo`n hele dag doen. Ik zie ze in een groepje van vier van plek naar plek schuiven. Je moet er wel een kwartje ingooien voordat ze naar een volgende plek gaan. Ze blijven namelijk liever hangen als een platenspeler die kapot is. Samen koffie halen, samen naar de wc, samen lol maken. Als iemand zich niet aan de regels houdt dan treden ze op. Niet één, niet twee, zelfs geen drie, maar vier hanghavers zijn daarvoor nodig.

Een paar zondagen geleden rende ik naar de poortjes op Utrecht Centraal Station om uit te checken. Vier hanghavers blokkeerden de poortjes. Toen ik toch een poortje zag dat niet werd geblokkeerd, stond er iemand bij de vier hanghavers. Zonder mondkapje. Ik kon het niet helemaal volgen, maar het leek erop alsof ze om en om de overtreder aanspraken op zijn gedrag. In dit geval dat hij geen mondkapje droeg. Een hele uitdaging. Maar goed dat ze met zijn vieren waren!

Een half uur later moest ik weer door de poortjes. De hanghavers hadden zich geen millimeter verplaatst. Blokkeerden nog steeds de in- en uitgangpoortjes. Een goede plek. Dichtbij de koffie to go? Of misschien overzichtelijk in het kader van het spotten van mensen zonder mondkapje. Al betwijfel ik het. Ze waren nog steeds aan het kletsen, alsof ze jaren in moesten halen.

Dan is er zo`n groot station dat veilig gehouden moet worden. Zet dan niemand in. Deze hanghavers kun je in ieder geval niet serieus nemen. Zet in op efficiënter werken. Tuurlijk mogen handhavers een praatje maken met elkaar, maar laten ze wél oog hebben voor wat er op CS gebeurt. Dat scheelt een hoop ergernis én voorkomt wat er voorkomen moet worden.

Deze column is gepubliceerd in de NuK (De nieuwe Utrechtse krant)