Huiswerk maken is zo leuk! Ik zit weer in de schoolbanken en ik krijg huiswerk. Steeds meer en meer. Ik ben uren bezig met huiswerk maken. Ik laad me op als een batterij die een prikkel krijgt zodra hij in een Duracell-konijn wordt gestopt. Dan kan ik weer uren doorgaan. Ik doe geen oog dicht ’s nachts en soms ga ik eruit om verder huiswerk te maken.

Klokslag vijf uur, ik zet mijn werklaptop uit en mijn schrijflaptop aan, met een kladblok naast me. Dagelijkse routine is dit. Een kruk zet ik voor mijn vensterbank en daar zet ik mijn schrijfgerei op. Dan leg ik mijn vingers op mijn laptop. Die beginnen er driftig op los te spelen. Soms rennen ze, en bij twijfels staan ze stil, maar zodra mijn vingers de toetsen raken ratelt het door als een ouderwetse typmachine. In het weekend heb ik alle tijd van de wereld en als ik inspiratie heb dan ga ik helemaal los. Zodra ik mijn ogen open, moet ik schrijven. Dan zit ik lekker met een kop gemberthee in mijn handen, en een doos tissues naast me.

Ik moet de schoolbus halen, als ik die mis ben ik te laat om mijn huiswerk in te leveren. Ik pak mijn hardloopschoenen en ik trek een sprintje naar de halte van de schoolbus. Het is niet dat ik straf krijg als ik te laat ben. Niet inleveren van huiswerk, daar heb ik mezelf mee. Ik vind het idee wel leuk: niet inleveren van huiswerk en straf krijgen. Zo voel ik me weer als vroeger, die kick! Elke keer maak ik met mijn schrijfcoach afspraken welk fragment ik moet inleveren. Meestal heb ik twee weken de tijd, de laatste maanden steeds maar een week. Daar moet alles voor wijken. Want de juf, om in schooltermen te blijven, stuurt elke dag een vragenlijst: hoe oud ben je hier, zou je dit stuk niet ergens anders plaatsen, waarom is deze herinnering zo belangrijk? Om gek van te worden, want die vragen komen boven op het huiswerk! Nou ja, ik zeg wel om gek van te worden, maar ik vind het superleuk. En steeds leuker worden, omdat ik nu echt een boek zie in plaats van losse A4’tjes. Daarnaast gaat het schrijven steeds makkelijker en ik ben er goed in, door het huiswerk. Dat is het verschil met vroeger, toen vond ik huiswerk maken minder leuk en kostte het me meer moeite. Een ding blijft hetzelfde: huiswerk maken geeft stress.

Schrijven gaat niet vanzelf en is niet vanzelfsprekend. Je moet er echt wat voor doen. Want wie schrijft, die blijft. Door het huiswerk maken blijf je leren en groeien. Schrijven geeft stress, en het is niet een antwoordapparaat met dezelfde boodschap. Het is elke dag anders. Schrijven is schrappen en dat doet de schrijfcoach. En dan schrijf je het weer opnieuw, je levert je huiswerk in en dan schrapt ze het weer. Het is net een spel ganzenbord: twee stappen vooruit en weer achteruit met je pion. Totdat je bij het eindpunt bent. Daar, daar ben ik bijna. Het eindpunt van mijn boek is in zicht.

Huiswerk maken is zo leuk. Hier maak ik tijd voor. Ik kom steeds dichterbij. Dichter bij het eind van het schoolseizoen.