Blind date

18 april 2017

Tikkend met haar schoenen tegen de bar, de benen over elkaar geslagen. Ze heeft een huidkleurige panty aan en een te korte rok voor op een kruk. Haar figuur komt goed uit in de bordeauxrode body, haar lippen hebben dezelfde kleur. Met één hand ondersteunt ze haar hoofd. Ze bestelt een mojito. Het duurt even voordat die wordt gebracht. Dan neemt ze een slok van haar cocktail. Heel verfrissend, limoen met munt en enkele seconden later proeft ze de alcohol. Hier kan ze altijd zo van genieten, een goed gemaakte cocktail. Ze kijkt even op de klok. Vanavond is ze wel iets te vroeg, maar ze vermaakt zich wel. Ze kijkt om zich heen. Het is al aardig druk voor een zaterdagavond. Iemand vraagt om de kruk naast haar, maar nee, die houdt ze bezet. Achterin heeft een stelletje ruzie en aan de tafel ernaast zitten twee mensen die helemaal niet met elkaar in gesprek zijn. Dan merkt ze een jongen op achter in de ruimte. Ze blijft naar hem kijken, hij ziet haar niet. Hij is met een groep mannen, misschien collega`s of vrienden. Een van de mannen heeft het hoogste woord. Hij is grappig, de anderen lachen om hem. De jongeman luistert aandachtig en knikt af en toe. Hij zegt niet veel en af en toe nipt hij van zijn bier. Ze blijft hem aanstaren. Dan merkt hij haar op en kijkt haar recht aan. Ze schrikt en voelt haar gezicht rood worden en ze wendt haar blik af. “Kijkt hij nou echt naar mij’, denkt ze. Ze kijkt nog een keer naar hem, maar zijn aandacht is al weer bij zijn gezelschap. Vanuit zijn ooghoeken zit hij toch naar haar te gluren. Ze krijgt het er warm van en ze glimlacht naar hem en hij glimlacht terug. Er loopt een warme gloed door haar heen. Dan staat hij op …

Hij komt recht op haar af gelopen. Haar hart bonkt in haar keel. Hij is lang en slank en heeft hele mooie donkere krullen en grote bruine ogen. Haar ogen worden groter en groter en haar mond valt open. ‘Wat heb jij een mooie lach,’ zegt hij. ‘Is deze kruk vrij?’ Zij knikt en hij gaat naast haar zitten. Ze voelt de zenuwen opkomen. Hij bestelt ook een mojito. Nu kan ze hem van dichtbij bekijken en ze neemt hem helemaal in zich op. Hij heeft een strakke kaaklijn, mooie witte tanden, maar niet gebleekt en een kuiltje in zijn linkerwang. Hele donkere indringende ogen. Een lichte stoppelbaard op zijn iets te getinte huid. Ze kijkt hem alleen maar aan, als ze nu iets tegen hem zou moeten zeggen dan krijgt ze geen woord uit haar mond, alleen gepiep. Hij heeft een vlotte babbel en zit gelijk op zijn praatstoel. Dat vindt zij wel makkelijk, want ze is te zenuwachtig en durft hem amper aan te kijken. Toch raar dat hij zomaar bij de groep mannen weggaat om met haar een gesprek aan te knopen, denkt ze. Ze schraapt haar stem en vraagt aan hem of hij niet bij zijn gezelschap moet zitten. ‘Nee hoor’, zegt hij, ‘bij jou zitten vind ik veel leuker.’ Ze lacht en voelt zich weer rood worden. Ze voelt zich ontspannen en op haar gemak bij hem. Ze gaan helemaal op in elkaar en vergeten alles om zich heen. Voor haar gevoel zijn ze al uren aan het kletsen. Ze buigt iets meer naar hem toe, hij ruikt erg lekker en heeft volle roze lippen. Hij draait ook wat meer naar haar toe en ze voelt zijn adem, zo dicht zitten ze tegen elkaar aan. ‘Je hebt zo`n mooie lach,’ zegt hij en hij raakt met één hand haar wang aan en wrijft daar even over. Zij blijft verstijfd zitten, hij raakt me aan, denkt ze, dat vindt ze fijn. Dan doet ze iets onverwachts wat ze normaal niet zou doen. Ze legt haar hoofd op zijn schouders. Ze blijven zo een tijdje zwijgend zitten en genieten van het moment. Zij voelt zijn lippen op haar voorhoofd en van de zenuwen gaat ze steeds sneller ademhalen. Dan kijken ze elkaar recht aan, de hoofden een centimeter van elkaar en zij doet haar ogen dicht, ze hebben elkaar stevig vast en ze beginnen elkaar hartstochtelijk te zoenen. Ze stijgt op en is in de zevende hemel. Haar vlinders nemen de vrije loop en ze laat ze los, als een vlinderkanon schieten de hormonen door haar lijf …

‘Gaat het wel?’ hoort ze iemand zeggen. Ze doet haar ogen open en kijkt de barman aan. Ze kijkt verschrikt naar hem op. Haar mond staat open, haar lippen voelen droog aan. Haar armen heeft ze omhoog alsof ze iemand vasthoudt. ‘Wil je hetzelfde drinken?’ vraagt hij. Helemaal verdwaasd bestelt ze een glas water. Dat was een gênant moment. Ze kijkt of ze de jongen nog ziet. Hij staat aan de bar, helemaal op de hoek. Ondertussen knikt hij naar een vrouw met lange blonde haren, blauwe ogen en vuurrode lippen, die tegenover haar zit aan de bar. Nu voelt ze dat ze weer rood aan het worden is, maar nu van schaamte. Heeft ze dat nou zo verkeerd gezien? Ze kijkt naar hem in de hoop dat hij weer terug gaat kijken. Haar ogen zoekend naar de zijne, maar ze vinden elkaar niet. Hij is druk bezig met zijn bestelling en ondertussen is zijn aandacht bij de andere dame. Ze laat haar hoofd teleurgesteld zakken. Ze voelt een hand op haar schouders. ‘Ben je er al lang?’ Ze draait zich om en er staat een jongen naast haar die ze niet had zien binnenkomen. Hij is niet lang, heeft kort haar en een stevig postuur, helderblauwe ogen en een guitig gezicht. Ze knippert een paar keer met haar wimpers en glimlacht. Ze draait haar hoofd nog een keer om, zoekend naar die andere jongen. ‘Nee,’ antwoord ze, ‘ik ben er net. Ga zitten’ en ze wijst naar de kruk die ze de hele tijd vrij heeft gehouden voor haar blind date.

 

Reacties

0 reacties

Een reactie versturen

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Lees ook

Hortensia

Een zoete geur danst om mij heen en leidt me langzaam naar een huis. Mijn ogen lachen, en mijn mondhoeken trekken omhoog. Zoemende bijen en fladderende vlinders vullen de lucht, een toonbeeld van schoonheid, tederheid, gratie en luxe. Felgroene, schitterende bladeren...

De zonde van de zonnige Boeddha

De zon staat hoog aan de hemel en Olga voelt de warmte. Zij draait haar gezicht net nog iets meer, nog een beetje verder omhoog, naar de zon toe. En dan schijnt zij haar glinsterende stralen op de huid van Olga. De warme stralen voelen als een krachtige energiebron op...

Even bijkletsen

De tranen glijden over mijn wangen. Van een drup naar een waterval. Ik wil ze tegenhouden, maar het lukt me niet. Waarom huil ik? Er is toch helemaal geen reden voor? Deze tijd doet iets met je, hoe je het ook wendt of keert. Ook al ben je kerngezond, vanbinnen zit er...

Einde der dagen

Het is 15 maart 2020. De zon komt net op. De vogels slapen nog en het is muisstil. Mijn sportschoenen raken zachtjes de tegels, pfttt pffft pffft. Een voorbijganger zegt lachend gedag. Ik ben stomverbaasd en glimlach. Normaal zegt nooit iemand wat. Als je wat zegt,...

You have Successfully Subscribed!