Iedereen heeft een verhaal dat gehoord mag worden. Zo ook de verhalen van andere pleegkinderen, jong of oud. Ik luister er graag naar. Zij voelden herkenning in mijn boek en zochten contact met me.
Hun verhalen duizelden me voor de ogen. Alsof mijn zicht achteruit is gegaan. Ik moet wat met die verhalen. Wat? Dat weet ik nog niet precies.

Zij spraken over thema’s waar ik zelf ook mee worstel. Prestatiedrang bijvoorbeeld. Net als zij wilde ik op school ook de hoogste cijfers halen. Door onze ruwe start willen we ons bewijzen.
Wantrouwen is een tweede thema. In relaties is dat een lastige en zelfs vaak een struikelblok. Iemand volledig te vertrouwen is een uitdaging.
Het derde thema speelt een grote rol in de volwassen levensjaren. Het al dan niet krijgen van kinderen. Het brengt zoveel onzekerheid met zich mee. Of je het wel of niet goed doet, of je wel een goede ouder kunt zijn voor je kind.

Allemaal thema’s waar pleegkinderen mee worstelen. We zijn met een flinke rugzak begonnen. Staan op voorhand al op vijf – nul achterstand. Een achterstand die we ook niet zomaar kwijtraken.

Na de gesprekken ben ik zo slap als een vaatdoek. Wel voldaan door een verbinding die ik nog nooit zo sterk heb gevoeld met lotgenoten. Mijn kennis is gestegen en mijn hoofd is zo groot geworden als de rode koningin van Alice in Wonderland.

Ook adoptiekinderen trek ik aan als een bij die honing zoekt. Toch zijn die gesprekken anders. Omdat adoptiekinderen anders dan pleekinderen zijn en dus andere thema’s kunnen hebben. Adoptiekinderen worden ‘eigen’. De biologische ouders hebben het kind afgestaan. Zij zijn geen voogd meer.
Bij pleegkinderen blijven de biologische ouders altijd in beeld. Zij blijven voogd.
Adoptiekinderen kunnen tegen dezelfde hechtingsproblematiek aanlopen als pleegkinderen. Toch voel ik me meer verbonden met pleegkinderen omdat adoptie verder van mij afstaat. Voor degene die een lotgenoot zoekt in de adoptie, weet dat er bijeenkomsten zijn bij AFC (Adoptee & Fostercare).

We zijn meer zichtbaar. Staan meer in het leven.
Dreigen we weer terug te gaan naar ons eigen eiland? Hoe fijn is het dan als je gesteund wordt door lotgenoten en je tools van hen krijgt om terug te peddelen naar het vasteland. Al deze kennis geeft me zoveel energie. Alsof ik een week op retraite ben geweest.

Ik ben vervuld met een rijkdom van lotgenoten.